مشکات

السلام علیک یا اباصالح المهدی

با این شکوفه ها دل من خوش نمی شود

آید پس از کدام زمستان بهار تو

قلب مرا ز خانه تکانی معاف کن

بگذار روی شیشه بماند غبار تو

این روزهاا همه به سفر فکر می کنند

من قصد کرده ام که بمانم کنار تو

امسال که به درد ظهورت نخورده ام

سال جدید کاش بیایم به کارتو…..                                                                                  

(اللهم عجل لولیک الفرج)

در اول ماه ربیع اولین هجوم به خانه ی حضرت علی علیه السلام و حضرت زهرا سلام الله علیها صورت گرفت.هنگامی که امیرالمومنین علیه السلام متوجه کفن  ودفن پیامبر شدند وغاصبین خلافت در سقیفه بودند؛در شب چهارشنبه که اول ربیع بود بدن مبارک آن حضرت را دفن نمودند،و طبق وصیت پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله متوجه جمع آوری قرآن شدند.در این ایام سه بار به منزل آن حضرت هجوم آوردند.

بار اول در روز اول ربیع بود که برای بیعت آمدندوآن حضرت فرمودند که قسم یاد کرده ام که تا جمع قرآن تمام نشود از خانه بیرون نیایم وآنان بازگشتند.

بار دوم هفت روز بعد از دفن پیامبر بود.بار سوم به منزل هجوم آوردند،و پس از آتش زدن در منزل و ضرب و جرح صدیقه ی طاهره علیها سلام و کشتن حضرت محسن علیه السلام امیر المومنین را دست بسته بیرون بردند.

وصیتی که نانوشته ماند

روز پنجشنبه ،چهار روز قبل از ارتحال پیامبر اسلام (صلی علیه و آله)در حالی که آن حضرت در بستر بیماری وخانه اش آکنده از بزرگان صحابه و مومنانی بود که برای عیادتش آمده بودند ،با آگاهی از حوادث آینده ،برای آخرین بار خواست که مهم ترین رسالت را یکبار دیگربیان کند و خط سیر آینده حکومت اسلامی را ترسیم نماید و اصحاب آن را بنویسند،شاید از این طریق،جلوی بهانه های مخالفان خلافت حضرت علی (علیه السلام)گرفته شود،لذا فرمود:قلم بیاورید تا چیزی بنویسم (یا بگویم بنویسند) که بعد از آن هرگز گمراه نشوید!

برخی خواستند بیاورند؛ولی «عمر بن خطاب»مانع شد و گفت:درد بر او غلبه کرده و هزیان می گوید،قرآن نزد ماست و همان برای من کافی است.

در میان حاضران اختلاف شد؛برخی سخن عمر را تایید کردند و برخی خواستند بیاورند و در نهایت  به حضرت عرض کردند:آیا قلم بیاوریم ؟حضرت فرمود ند:آیا پس از این سخنانی که گفتید؟!نه؛ولی شما را به نیکی به اهل بیتم توصیه می کنم.آنگاه روی  خود را از آنان برگرداند تا برخواستند و رفتند و فقط نزدیکان حضرت در کنارش باقی ماندند .

(ماهنامه اطلاع رسانی ،پژوهشی ،آموزش مبلغان ،دی1392ريا،ص22،شماره172.

کار علمی و کار فکری و کار پژوهشی هم یک بخشی از معنویاتاست.

(مقام معظم رهبری مدظله العالی).

کارذذ

پیام نهضت حسینی فراگیراست و اختصاص به زمان خاص ندارد.حسین بن علی (علیه السلام)فرموده است:وقتی هیئت حاکمه  ی ملتی مثل یزید شد،باید اسلام را وداع کرد و دیگر اسلام باقی نمی ماند.این سخن سیدالشهدا سه ضلعی است:ناظر به قبل از حادثه ی کربلا،ناظر به زمان معاصر آن حضرت (علیه السلام)ونیز ناظر به زمان پس از کربلاست.

سخن سیدالشهدا (علیه السلام)این نیست که اگر شخص یزید حاکم جامعه شد،باید اسلام را خداحافظی کرد،بلکه فرمودند:آن روزی که مثل یزید…؛یعنی شخص خود یزید مطرح نیست؛بلکه جریان یزیدی مطرح است این بیان حضرت سید الشهدا (علیه السلام) ناظر به سه عنصر است:عصر قبل از کربلا،عصر معاصر کربلاوعصربعداز کربلا.

برگرفته از کتاب شکوفایی عقل درپر تو نهضت حسینی،صص91-92.